Poli(chlorek winylu)

Poli(chlorek winylu), polichlorek winylu, polichlorek etenylu, polichloroeten – polimer syntetyczny spośród grupy polimerów winylowych, otrzymywany w wyniku polimeryzacji monomeru – chlorku winylu. Stosowany do wytwarzania tworzyw sztucznych (PCW, PVC, winidur).

Ma właściwości termoplastyczne, charakteryzuje się dużą wytrzymałością mechaniczną, jest odporny na działanie wielu rozpuszczalników.

Nazwa

Skrótowiec PCV, powszechnie używany w Polsce, jest niepoprawny logicznie i językowo. W nazewnictwie międzynarodowym używa się wyłącznie skrótu PVC – od poly(vinyl chloride). Niekiedy używany jest także skrótowiec PCW – od polskiego poli(chlorek winylu) – który jednak również nie jest poprawnie utworzo

W obrocie handlowym w Polsce występuje jako polwinit (zmiękczony, czyli plastyfikowany i granulowany PCW) i polwiplast (granulat obuwiowy PCW). Skład tego ostatniego dla jednej z odmian to około 50% czystego polichlorku winylu, 40% plastyfikatora – np. ftalanu di(2-etyloheksylu) lub mieszaniny ftalanu di(2-etyloheksylu) z ftalanem dibutylu, ftalanem izoamylu i adypinianem di(2-etyloheksylu)Baza wiedzy o zagrożeniach chemicznych i pyłowych, CIOP-PIB, .

Zastosowanie

Polimer ten jest stosowany w różnych gałęziach gospodar

• do produkcji wykładzin podłogowych, stolarki okiennej i drzwiowej, akcesoriów (w postaci różnych listew wykończeniowych), rur i kształtek do wykonywania instalacji w budynkach, jako elewacja (siding), folii, elektroizolacji (np. przewodów i kabli elektrycznych) itp.
• w medycyn
• do wyrobu opakowań, elementów urządzeń, płyt gramofonowych, drobnych przedmiotów itp.
• pokrywanie powierzchni sportowych oraz innych, zakrytych i otwartych (czasem jako igelit)
• w elektrotechnice polwinit stosowany jest jako izolacja w przewodach i kablach.

Rodzaje

Tworzywo to jest dzielone w zależności od metody produkcji

• PCW twardy
• PCW plastyfikowany

a ze względu na technologię

• PCW suspensyjny
• PCW emulsyjny

Bitwa pod Wersinike

Bitwa pod Wersinike – awantura zbrojne, które miało lokalizacja 22 czerwca 813 roku w okresie panowania bizantyńskiego cesarza Michała I.

Po klęsce Nicefora I w górach Bałkanu i obwołaniu nowym cesarzem Michała I, Bułgarzy pod wodzą Kruma wtargnęli do Tracji i Macedonii, gdzie zajęli liczne miasta bizantyńskie.

W roku 813 Michał I ściągnął do Tracji znaczne siły wojskowe z Azji Mniejszej i podjął kontrofensywę. W okolicach Adrianopola pod Wersinike armia cesarska doznała jednak klęski ze strony Bułgarów. Przyczyną porażki były spory wśród generałów oraz niekarność wojsk bizantyńskich. Armia w nieładzie wycofała się do stolicy, gdzie skierowała swój gniew przeciwko cesarzowi zmuszając go do abdykacji na rzecz jednego ze swoich wodzów – Leona.

Literatura

• John Haldon, The Byzantine Wars, Tempus, 2001. ISBN 0-752-41795-9
• Warren Treadgold, A history of the Byzantine State and Society, Stanford University Press 1997, ISBN 0-8047-2630-2.

Historia odkryć geograficznych

Dawne czasy ta jest pisana furt spośród punktu widzenia cywilizacji tych przyuważyć dokonujących. Powinno się tu podkreślić, iż w ciągu odkrycia geograficzne jest dozwolone dopuszczać ledwie te, które miały swoje konsekwencje w świadomości społeczeństwa czy cywilizacji, której dotyczyły. Z przyuważyć geograficznych wyłącza się wędrówki ludów.

W związku z powyższym historia odkryć geograficznych zaczyna się wraz z rozpoczęciem życia osiadłego lub koczowniczego, lecz kierowanego racjonalnymi pobudkami (na przykład przemieszczaniem się stad łownych zwierząt) oraz odbywającym się na ograniczonym i znanym lub poznawanym terenie.

Periodyzacja historii odkryć geograficznych

• Wielkie odkrycia geograficzne
• Odkrycia geograficzne XVII i XVIII wieków
• Odkrycia geograficzne XIX i pierwszej połowy XX wieku

Odkrycia i badania poszczególnych części Ziemi

• Europa
• Azja

• Azja Północna
• Azja Arktyczna
• Azja Zachodnia
• Azja Południowa i Wschodnia
• Azja Środkowa

Ameryka

Ameryka Południowa i Środkowa

Ameryka Północna

Afryka

Australia

Oceania

Arktyka

Antarktyda

morza i oceany

Kalendarium odkryć geograficznych

Kazimierz Mikulski

Od chwili roku 1938 studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie poniżej kierunkiem Kazimierza Sichulskiego. W okresie okupacji uczył się w Staatliche Kunstgewerbeschule Krakau pod kierunkiem prof. Fryderyka Pautscha. W latach 1945-46 odbył studia aktorskie w Studiu Dramatycznym przy Starym Teatrze. Występował jako aktor w teatrze Kantora, początkowo w latach okupacji i później w teatrze Cricot 2, którego był współzałożycielem.Kazimierz Mikulski – Malarstwo luty – marzec 1993 – katalog wystawy w Galerii Piano Nobile

W roku 1946 został członkiem Grupy Młodych Plastyków, która została w roku 1957 przekształcona w Grupę Krakowską II. Uprawiał malarstwo i grafikę użytkową. Wiele grafik ukazywało się w krakowskim tygodniku Przekrój. W latach 1948-79 był scenografem i kierownikiem plastycznym krakowskiego Teatru Groteska.

Na podstawie rysunków Kazimierza Mikulskiego do książki Ludwika Jerzego Kerna powstał animowany serial Ferdynand Wspaniały.

Mikulski w piosenkach

• 1993 – Grzegorz Turnau: Pod światło – teksty utworów "W miasteczku anioły" i "Rzeźbione zmierzchem"
• 1994 – Grzegorz Turnau: Turnau w Trójce – tekst utworu "Rzeźbione zmierzchem"

Joanna Staręga-Piasek

Joanna Małgorzata Staręga-Piasek (ur. 23 października 1939 w Warszawie) – polski polityk i działacz społeczny, posłanka na Sejm na Sejm I, II i III kadencji, była wiceminister pracy, doradca społeczny Prezydenta RP.

Życiorys

Ukończyła studia na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskała następnie stopień naukowy doktora. Brała udział w obradach Okrągłego Stołu w ramach stolika ds. zdrowia i pomocy społecznej. Zawodowo zajmowała się w szczególności sprawami pomocy społecznej i problematyką dotyczącą osób niepełnosprawnych.

Od 1991 do 2001 przez trzy kadencje była posłem I, II oraz III kadencji, w 2001 bezskutecznie ubiegała się o reelekcję. Należała do Unii Demokratycznej i Unii Wolności. Pełniła funkcję wiceministra w rząda

W przeszłości pełniła liczne funkcje w organizacjach społecznych. Była m.in. wiceprzewodniczącą Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, przewodniczącą Zarządu Stowarzyszenia Polskiego, członkiem Rady Społecznej przy ministrze właściwym ds. pracy, członkiem Komisji Charytatywnej przy Fundacji im. Stefana Batorego. Współtworzyła ustawę o pomocy społecznej oraz Kartę Praw Osób Niepełnosprawnych. Od 1998 pełni funkcję dyrektora Instytutu Rozwoju Służb Społecznych. W 2011 została doradcą społecznym Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego.

Odznaczona m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).

Ashley Tesoro

Ashley Tesoro; znana także pod panieńskim nazwiskiem jako Ashley Lyn Cafagna (ur. 15 lutego 1983 roku w Iowa City, w stanie Iowa) – amerykańska aktorka telewizyjna i filmowa, modelka, piosenkarka.

Życiorys

Miała dziewięć lat, gdy otrzymała tytuł Małej Miss Kalifornii. W wieku jedenastu roku występowała na scenie oraz na małym ekranie w serialu Dolina lalek (Valley of the Dolls, 1994). Podjęła pracę modelki, reklamując dżinsy firmy Tommy’ego Hilfigera. Pojawiła się na okładkach wielu popularnych magazynów. Przełomem na srebrnym ekranie była rola Kimberly Fairchild w operze mydlanej CBS Moda na sukces (The Bold and the Beautiful, 1998–2001). Od 2012 roku prowadzi internetową serię Life Is For Living.

Życie prywatne

30 września 2001 roku poślubiała producenta filmowego Anthony’ego J. Tesoro (ur. 1977), który wystąpił w serialu Słoneczny patrol (Baywatch, 1991).

Ciekawostki

• Ma 170 cm wzrostu.

Filmografia

Filmy kinowe

• 2002: Sekta 2 (The Skulls II) jako Ali
• 2000: Frankenstein i wilkołak odrodzeni (Frankenstein & the Werewolf Reborn!) jako Eleanore Crane
• 1998: Wilkołak odrodzony (The Werewolf Reborn!) jako Eleanore Crane
• 1997: Tajemnicze potwory (Mystery Monsters) jako Susie
• 1997: The Midas Touch jako Hannah
• 1996: Demon w butelce (Demon in the Bottle)
• 1995: Mistrz magii (Lord Of Illusions) jako Młoda Dorothea

Filmy TV

• 1998: Zwierciadło Zbrodni (Mr. Murder) jako Dziewczyna przy porcie lotniczym

Seriale TV

• 1998–2001: Moda na sukces (The Bold and the Beautiful) jako Kimberly Fairchild
• 2000: Byle do dzwon
• 1999: The Wayans Bros. jako Dziewczyna z marzeń
• 1997: 1997: Siódme niebo (7th Heaven) jako Joanne
• 1997: Hey Arnold! jako Starsza dziewczyna w autobusie
• 1994: Dolina lalek (Valley of the Dolls) jako Młoda Anne

Dyskografia

Albumy

• Ashley Tesoro ep (2007)
• Oh You Angel ep (2011)
• Simply Worship ep (2012)

Operacja łużycka

Operacja łużycka – odsetek operacji berlińskiej przeprowadzonej w drugiej połowie kwietnia 1945 roku na froncie wschodnim II wojny światowej.

Celem operacji wykonywanej przez oddziały 1 Frontu Ukraińskiego było rozbicie sił niemieckich na południe od Berlina (na Łużycach), osiągnięcie kontaktu z wojskami amerykańskim wzdłuż rzeki Łaby oraz odcięcie sił w Berlinie od południowej części Niemiec i Czechosłowacji. W tym celu planowano przełamać obronę niemiecką nad Nysą pomiędzy Forst i Mużaków i nacierając w kierunku Chociebuża osiągnąć Łabę pomiędzy Wittenbergą i Dreznem. Do wykonania zadania wyznaczono radzieckie 5 Armię Gwardii oraz 13 i 52 Armię oraz polską 2 Armię.

Operację łużycką 2 Armii WP można podzielić na cztery etapy. W dniach 16-19 kwietnia przełamywano obronę wroga; w drugim etapie, 20-22 kwietnia prowadzono pościg; w trzecim, 23-27 nazywanym bitwą budziszyńską odpierano niemieckie przeciwuderzenia; w czwartym 28 kwietnia – 4 maja armia przeszła do obrony.

Ofensywę rozpoczęto 16 kwietnia i po trzydniowych walkach przełamano obronę wzdłuż Nysy wdzierając się w głąb Łużyc. 25 kwietnia w rejonie Torgau doszło do kontaktu 58 Dywizji Piechoty Gwardii z oddziałami amerykańskiej 69 Dywizji Piechoty 1 Armii. Jednocześnie poczynając od 19 kwietnia rozpoczęło się przeciwuderzenie wojsk niemieckich na lewe skrzydło nacierających wojsk z kierunku Zgorzelca. Groziło to wyjściem na tyły frontu poważnych sił niemieckich. W rejonie Budziszyna doszło do głównego starcia pomiędzy oddziałami 1. Frontu Ukraińskiego i niemieckiej 4 Armii Pancernej i 17 Armii, tzw. bitwy pod Budziszynem. Po przerzuceniu na kierunek budziszyński 5 Armii Gwardii udało się opanować sytuację i na początku maja ustabilizowano front wzdłuż linii na płn. od Drezna – Budziszyn – Niesky.

Jakub Tolak

Biografia

Jego oryginał jest scenografem. Od chwili siódmego roku życia uczęszczał aż do szkoły muzycznej aż do klasy fortepianu, ażeby następnie dokonać zmiany instrument muzyczny na perkusję, na której rozrywka dalej. W szkole podstawowej należał aż do zespołu dziecięcego Tintilo, w którym zadebiutował w przedstawieniu Przyszła bałwan Błękitna planeta oszalał. Jednocześnie zadebiutował w telewizji, oryginalnie jak mąż stanu, i następny wystąpił teatrze telewizji Bieda wdowy, czy czemu nie mogłam łazić w żałobie, w obsadzie spośród Gabriela Kownacką, Wojciechem Pokorą, Pawłem Wawrzeckim. Od tego czasu brał udział w rozmaitych przedsięwzięciach filmowo-telewizyjnych, oraz kontynuował naukę w szkole muzycznej. W liceum zaczął komponować własną muzykę i śpiewać. Założył zespół muzyczny, a także zagrał w serialu Klan.

Studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej. W filmie zadebiutował rolą w Francuskim numerze, w którym zagrał wraz z Janem Fryczem, Karoliną Gruszką, Maciejem Stuhrem i Robertem Więckiewiczem. Na ekrany wszedł także film angielski Outlanders, w którym Tolak gra główną rolę. Za tę kreację w 2008 r. otrzymał główną nagrodę na festiwalu OUFF w Ourense (Ourense Independent Film Festival).

W 2004 powstała z jego udziałem warszawska grupa artystyczna Forma działająca na pograniczu muzyki i sztuk wizualnych. Na początku czerwca 2006 miała miejsce premiera EP’ki jego zespołu Forma, w którym gra na perkusji, instrumentach klawiszowych i wykonuje partie wokalne.

Zespół w 2011 nagrał płytę "Forma".

Wystąpił w II edycji programu Jak oni śpiewają.

Przez kilka lat był związany z aktorką znaną z serialu "M jak miłość" – Anną Janochą.

Filmografia

• 1994: Ptaszka – jako Igor
• 1995: Nic śmiesznego – jako mały Miki
• 1996: Tajemnica Sagali – jako Geirrod (odc. 6, 7)
• 1997–2008: Klan – jako Daniel Ross
• 2002: Wiedźmin – jako młodzieniec w karczmie
• 2004: Glina – jako policjant (odc. 9)
• 2005: Bulionerzy – jako "Olek Nowik" w reklamówce (odc. 33)
• 2006: Outlanders – jako Adam Jasiński
• 2006: Francuski numer – jako Janek Kowalczyk
• 2008: Na kocią łapę – jako młody tata
• 2009: 39 i pół – jako tłumacz Kelly’ego Morana (odc. 24)
• 2010: Usta usta – jako Grzesiek (odc. 5)
• 2011: Wiadomości z drugiej ręki – jako gej na imprezie Tomka (odc. 11)
• 2011: Ranczo – jako Reinhardt Notzek (odc. 64, 65)
• 2011: Hotel 52 – jako Olek (odc. 41)
• 2011: Czas honoru – jako człowiek Stocka pilnujący Rosenfarba (odc. 47)
• 2012: Lekarze – jako Sewestynowicz (odc. 10)
• 2013: Tajemnica Westerplatte
• od 2013: Barwy szczęścia – jako Zbyszko Dobroń

Spektakle telewizyjne

• 1994: Serce – jako Franti
• 1994: Kłopoty wdowy – jako Reginald
• 2000: Siedemnastolatek
• 2008: Tajny współpracownik – jako "Sęp"

Dubbing

• 2007: Na fali – jako Kurczak Joe
• 2008: Camp Rock – jako Jason
• 2009: JONAS – jako Kevin Lucas
• 2010: Camp Rock 2: Wielki Finał – jako Jason

Rak błotny

Deskrypcja

Krab błotny ma podobną budowę aż do raka szlachetnego. Różni się przede wszystkim budową szczypiec, które są obok niego dłuższe a węższe, i od chwili spodu biało żółte. Ma podobnie mniej sztywny zbroja, i karapaks kryty jest drobnymi kolcami.

Rozmiary

Dorasta aż do 30 cm, przeciętnie osiąga ilość 15 cm.

Biotop

Jest mniej mozolny od chwili raka szlachetnego, nie jest dlatego w taki sposób dobrym wskaźnikiem czystości wód. Zamieszkuje zbiorniki wodne o zamulonym dnie.

Pokarm

Odżywia się roślinami o dużej zawartości wapnia jakim sposobem moczarka, rogatek, ramienica, rdestnica, wywłócznik, i dodatkowo drobnymi bezkręgowcami (np. ślimakami) i padliną.

Zachowanie

Podobne do zachowania raka szlachetnego.

Dymorfizm płciowy

Samce są zwykle większe od samic. Mają też inaczej zbudowane odnóża odwłokowe, co jest związane z przekazywaniem nasienia przez samce.

Odróżnienie u raków samic od samców nie przedstawia trudności dzięki odrębnościom w budowie zewnętrznej, łatwym do stwierdzenia i wystarczającym do rozróżnienia płci. Pierwszą z nich jest budowa odnóży odwłokowych. Stwierdzenie dwóch pierwszych par odnóży odwłokowych w formie skręconych rynienek wystarcza do ustalenia, że jest to samiec. Gdy brak pierwszej pary lub występuje ona w formie krótkich pręcików, a druga para jest tak samo zbudowana jak następne, to jest to samica. Drugim wskaźnikiem jest położenie otworów płciowych. U samców znajdują się one i są dobrze widoczne na podstawowym członie piątej pary odnóży chodowych, u samic zaś – na podstawowym członie trzeciej pary odnóży chodowych. Prócz wymienionych cech, pozwalających bezspornie rozróżnić płeć raków, można znaleźć szereg innych różnic w wyglądzie zewnętrznym, które przy pewnej wprawie pozwalają również na bezbłędne określenie płci. Np. samice mają szczypce mniejsze, delikatniejsze, a odwłok nieco szerszy, o dłuższych i bardziej rozstawionych na boki płytkach bocznych pancerza. Ten kształt odwłoka, mimo stosunkowo niewielkich różnic, jest charakterystyczny. Ma to związek ze sposobem noszenia przez samicę rozwijających się jaj. Podgięty odwłok tworzy coś w rodzaju komory lęgowej, w której rozwijające się jaja przyczepione są do rozgałęzionych, strzępiastych odnóży odwłokowych. Dodatkowym wskaźnikiem płci, występującym jednak tylko w okresach rozwoju zapłodnionych jaj, jest stwierdzenie ich obecności pod odwłokiem; wówczas nie ulega wątpliwości, że jest to samicaDr Józef Kossakowski "RAKI", PWRiL, Warszawa 1966.

Rozmnażanie

Przebiega podobnie jak u raka szlachetnego.

Występowanie

Pierwotnie zamieszkiwał zlewiska Morza Czarnego i Kaspijskiego. Przybył do Europy Zachodniej w XVIII wieku poprzez wybudowane przez człowieka kanały łączące Wołgę z dopływami Dźwiny i dalej z rzekami wpadającymi do jeziora Onega i Ładoga. Stamtąd opanował zlewisko Bałtyku. Obecnie jest najbardziej rozpowszechnionym rakiem w Europie.

Zagrożenia i ochrona

W Polsce gatunek podlega ochronie. Podobnie jak rak szlachetny, znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt. Oba te gatunki są wypierane przez introdukowane raki pręgowate i sygnałowe.

Święta Ariadna

Naczynie krwionośne w II wieku w mieście Prymnessos (dzisiejsze Süylün w Turcji). Była niewolnicą na dworze frygijskiego pana wielkiego rodu, Tertullusa lub Tercjusza.

Wedle dawnych źródeł chrześcijańskich odmówiła udziału w pogańskich uroczystościach urodzinowych jego syna i modliła się w domu do Boga. Naraziła się przez to na gniew pana, który kazał ją biczować, uwięził a następnie wygnał, gdyż nie chciała się wyrzec chrześcijańskiej wiary. Po pewnym czasie nakazał jednak służbie przyprowadzić ją z powrotem do domu. Gdy Ariadna zobaczyła zbliżających się prześladowców, uklękła na wielkiej skale i zaczęła się modlić. Wtedy to w cudowny sposób otworzyła się pod nią rozpadlina, ukrywając ją. Po chwili zamknęła się znowu, uniemożliwiając ścigającym dostęp do Ariadny i tworząc zarazem jej grób. Skonsternowani prześladowcy zaczęli kłócić się i pozabijali wzajemnie.

Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest za Martyrologium Rzymskim 18 września oraz powtórnie, jako Maria 1 listopada.

W synaksarionach greckich dodawano imię Maria, a wspominano 26 lub 27 września (według kalendarza juliańskiego).

Kościoły wschodnie, z uwagi na liturgię według kalendarza juliańskiego, wspominają męczennicę 18 września/1 październikapodwójne datowanie, tj. 1 października według kalendarza gregoriańskiego.

Na ikonach święta przedstawiana jest w sposób typowy dla męczenn